άγραφος

-η, -ο (Α ἄγραφος, -ον) [γράφω]

1. αυτός που δεν γράφηκε, που δεν διατυπώθηκε ή δεν δηλώθηκε εγγράφως, άγραπτος, άγραφτος

2. αυτός που δεν καταγράφηκε σε κατάλογο ή σε πίνακα, ακατάγραφος, ακαταχώριστος, αδήλωτος

3. αυτός πάνω στον οποίο δεν έχει γραφεί τίποτε

4. φρ. «άγραφοι νόμοι»

νεοελλ.

φρ. α) «άγραφο δίκαιο» — το εθιμικό δίκαιο

β) «άγραφος χάρτης» ή «άγραφο χαρτί»

i) έγγραφο νομικά άκυρο, ανίσχυρο ή παραβιασμένο

ii) μτφ. λέγεται για άτομο άπειρο, αφελές, αθώο ή άβουλο

γ) «αυτό ήταν [ή είναι] από τ' άγραφα» — αυτό ήταν [ή είναι] αναπάντεχο, απρόσμενο ή παράδοξο

αρχ.

1. αυτός που δεν φέρει επιγραφή, ανεπίγραφος

2. φρ. α) «ἄγραφα ἀδικήματα»

(κατά τον Ησύχ.) αδικήματα για τα οποία δεν αναφέρει τίποτε ο νόμος

β) «ἄγραφα μέταλλα» — μέταλλα που εξορύσσονται κρυφά για αποφυγή καταβολής φόρου

γ) «ἄγραφοι πόλεις» — πόλεις που δεν έχουν περιληφθεί στο κείμενο συνθήκης.